Jaren geleden deed ik een training bij het COCD in Antwerpen, het Centrum voor de Ontwikkeling van Creatief Denken. Daarin was één van de oefeningen om je eigen denkbeddingen (ingesleten denk routines en zienswijzen) te verleggen, het zoeken naar verbanden tussen ogenschijnlijk totaal verschillende onderwerpen. Bijvoorbeeld het uitvinden van een beter douchegordijn door dat gordijn te spiegelen aan een trein. Onverwachte inzichten poppen op wanneer je nieuwe verbanden en parallellen of juist verschillen gaat zien.
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik mijn auto vliegen op een nachtelijke snelweg, door gelanceerd te worden over een door een gestrande aanhanger verloren wiel. Tijdens die vlucht liep ik een aanzienlijke hersenschudding op waardoor ik wekenlang vooral in het donker heb doorgebracht en mijn bovenkamer moest ontzien. Zelfs lezen viel niet mee, dus geen vakliteratuur en andere zware kost. Tot mijn nieuwsgierigheid zich richtte op dat zo enorm spraakmakende boek over Dé 50 Shades of Grey. Dat bleek onderhoudend genoeg en niet te ingewikkeld. Wel in het Engels, er moest toch iets van een uitdaging in zitten nietwaar!
De afgelopen week ging de verfilming van dat boek in première in Nederland. Dat leek mij een mooi moment om de COCD oefening eens in de praktijk te brengen rondom dat zo enorm populaire boek en mijn normale leefwereld: de circulaire economie.
Waarom? Omdat ik regelmatig roep dat we de Circulaire Economie meer sexy moeten maken? Of omdat de bestaande economie is gebaseerd op perverse prikkels?
Nee, meer vanwege mijn pleidooi dat het tijd wordt om een groot publiek te bereiken met het lonkend perspectief van een (h)eerlijke toekomst. En omdat ik vind dat publiceren in de geijkte vakbladen altijd weer de bekende lezers bereikt en dat het daarom goed zou zijn om nu eens niet in een vakblad, maar juist in bijvoorbeeld de Playboy of de OPZIJ te staan met een goed verhaal.
Tot zover de excuses die ik verwacht nodig te hebben, om als serieus genomen te willen worden expert, mij te verlagen tot zo een belachelijk vergelijk, "met een boek waar je nota bene niet mee in de trein betrapt wilt worden", zoals ik gisteravond hoorde zeggen bij het TV programma Jinek.
Welke parallellen doemen zoal op in de vergelijking tussen 50 Shades en Circulaire Economie?
Mocht jij er een aantal zien die je durft te delen, doe dat dan vooral! Onderaan dit verhaal is "ruimte voor verdieping"?? Let wel, enige kuisheid wil ik wel overeind houden, dus ik pas censuur toe indien nodig!
Er is sprake van een dominante partij, met het grote geld, verdiend in een rijke economie, waarin alles mogelijk is, de maatschappij maakbaar lijkt, hard wordt gewerkt en de hele wereld het speelveld is.
Daarnaast is er een jonge, beetje schuchter en verlegen, onbevlekte nieuwe partij, met idealen, dromen en verwachtingen die nog wat ongeorganiseerd is, wel heel slim en met verleidelijke rondingen en kwaliteiten die een grote aantrekkingskracht hebben. Ook op de dominante partij.
Het zijn tegenpolen die in de confrontatie de nodige spanning opbouwen welke uitmonden in verschillende experimenten, die leiden tot hoogtepunten, dieptepunten, zware beproevingen en teleurstellingen.
De dominante, vooral buitengewoon masculine, partij durft zich niet bloot te geven, is niet gewend enige emotie in zijn leven toe te laten en heeft behoefte aan het "in de hand houden" van de situatie, is uit op macht, op sturing en met name op controle. En als het moet wordt die afgedwongen met harde hand.
De meer vrouwelijke kant zoekt contact, genegenheid, empathie en wil verleid worden in plaats van een oor aangenaaid krijgen. Zij zoekt belangenverstrengeling in positieve zin, hij wil alleen maar zijn zin. Die koopt hij af met geld, veel geld. En om zeker te zijn van zijn zaak denkt hij in contracten, kleine lettertjes voor alles. Letterlijk voor de gekste dingen, vooral daar waar "het gezonde verstand" volledig buiten spel wordt gezet.
Voor de dominante partij is het leven een spel. En hij speelt een rol. De rol van gelukte zakenman, die laat zien dat hij weet te genieten van zijn succes, in het hebben van een mega kantoor, personal assistents die worden uitgezocht op basis van looks en die als "human assets" ook goed worden onderhouden. Ook daar heeft hij zo zijn mensen voor: "stricktly business, mede aandeelhouder".
Achter de schermen blijkt die rol niet helemaal te kloppen met de mens achter de façade. Twijfel, angsten, nachtmerries en diepe ellende blijken de drijfveren voor de hang naar controle, de wil om te domineren en "grip te willen houden op de zaak", door de ander aan de ketting te leggen desnoods.
Daar waar de rondere partij juist op zoek is naar de mens achter de etalage van heel veel spullen en materie, lukt het de partijen toch om dichter naar elkaar toe te groeien.
Beide geven hier en daar wat toe. Laten de teugels rond hun principes hier en daar wat vieren, om ruimte te bieden voor de verlangens van de ander.
Dat gaat niet zonder slag of stoot. En gaat gepaard met de nodige pijn en frustratie. Maar het blijkt toch uitdagend voor beide kampen om alle hindernissen en vooroordelen opzij te leren zetten. Tegenslag te doorstaan en samen te vechten voor een mooie toekomst.
De overgave die de onderliggende partij moet ondergaan om aan de dominante wil te worden blootgesteld van de machtige heersende partij voelt aan alle kanten niet goed. De vraag is hoe je als kwetsbare nieuwe ster aan het firmament duidelijk kunt maken dat je uit ander hout gesneden bent dan alle voorgaande partners op zijn pad. En dat je je niet wilt laten omkopen door een rode Submissive Special (een sportmodel Audi A3) en andere speeltjes van de heersende macht. Terwijl stiekem blijkt dat je toch wel veel plezier kunt beleven aan die andere wereld, waar je tegelijkertijd ook eigenlijk niets mee te maken wilt hebben, omdat die in gaat tegen al je principes en de belevingswereld van al je vrienden en vriendinnen.
Door zichzelf te blijven, tegen te bewegen, mee te stribbelen, zich van de goede kant te laten zien en op goed getimede momenten diepe indrukken achter te laten, weet de nieuwe wereld zich te verbinden met de bestaande wereld. En dat blijkt een vruchtbare transitie op te leveren voor beide kampen. Er groeit wederzijds begrip en dat haalt de scherpe kanten er vanaf.
Uiteindelijk wordt wederzijds duidelijk waar ieders potentie zit, welke bijzondere skills indrukwekkende resultaten opleveren en hoezeer zij elkaar kunnen versterken in het werken aan een vruchtbare toekomst.
De rondere partij weet zich te conformeren aan een stuk zakelijkheid.
De zwart-wit ingestelde heersende economie blijkt vele varianten grijs in zich te kunnen ontwikkelen en leert los te laten, niet alles te willen vastleggen en beheersen, en raakt minder verslaafd aan de oorspronkelijke harde hand waarmee geregeerd werd.
Door elkaar te waarderen op hun sterke punten blijkt er een heel aantrekkelijke en spannend blijvende relatie te kunnen groeien tussen de tegenpolen, die uitmondt in een nieuw leven; de vrucht van een integere en respectvolle belangenverstrengeling.
Zo openbaart zich met een beetje geven en nemen voor beide partijen een nieuwe wereld. Daarin gaat het niet meer over winnen of verliezen, over macht of ondergaan, maar over bewust een context creëren waarin je kunt excelleren en iedereen aan zijn of haar trekken komt.
Dat loopt soms via onconventionele paden en kan ver buiten je eigenlijke comfortzone liggen, maar wie het aandurft te verkennen wat die nieuwe ervaringen te bieden hebben, ontdekt nieuwe horizonnen. En kan passievol bijdragen aan het toewerken naar telkens weer een nieuwe mijlpaal in het wereldse bestaan, met soms hemelse geneugten. Volhoudbaar, spannend, uitdagend, met behoud van eigenwaarde en respectvol naar de omgeving en de ander.
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik mijn auto vliegen op een nachtelijke snelweg, door gelanceerd te worden over een door een gestrande aanhanger verloren wiel. Tijdens die vlucht liep ik een aanzienlijke hersenschudding op waardoor ik wekenlang vooral in het donker heb doorgebracht en mijn bovenkamer moest ontzien. Zelfs lezen viel niet mee, dus geen vakliteratuur en andere zware kost. Tot mijn nieuwsgierigheid zich richtte op dat zo enorm spraakmakende boek over Dé 50 Shades of Grey. Dat bleek onderhoudend genoeg en niet te ingewikkeld. Wel in het Engels, er moest toch iets van een uitdaging in zitten nietwaar!
De afgelopen week ging de verfilming van dat boek in première in Nederland. Dat leek mij een mooi moment om de COCD oefening eens in de praktijk te brengen rondom dat zo enorm populaire boek en mijn normale leefwereld: de circulaire economie.
Waarom? Omdat ik regelmatig roep dat we de Circulaire Economie meer sexy moeten maken? Of omdat de bestaande economie is gebaseerd op perverse prikkels?
Nee, meer vanwege mijn pleidooi dat het tijd wordt om een groot publiek te bereiken met het lonkend perspectief van een (h)eerlijke toekomst. En omdat ik vind dat publiceren in de geijkte vakbladen altijd weer de bekende lezers bereikt en dat het daarom goed zou zijn om nu eens niet in een vakblad, maar juist in bijvoorbeeld de Playboy of de OPZIJ te staan met een goed verhaal.
Tot zover de excuses die ik verwacht nodig te hebben, om als serieus genomen te willen worden expert, mij te verlagen tot zo een belachelijk vergelijk, "met een boek waar je nota bene niet mee in de trein betrapt wilt worden", zoals ik gisteravond hoorde zeggen bij het TV programma Jinek.
Welke parallellen doemen zoal op in de vergelijking tussen 50 Shades en Circulaire Economie?
Mocht jij er een aantal zien die je durft te delen, doe dat dan vooral! Onderaan dit verhaal is "ruimte voor verdieping"?? Let wel, enige kuisheid wil ik wel overeind houden, dus ik pas censuur toe indien nodig!
Er is sprake van een dominante partij, met het grote geld, verdiend in een rijke economie, waarin alles mogelijk is, de maatschappij maakbaar lijkt, hard wordt gewerkt en de hele wereld het speelveld is.
Daarnaast is er een jonge, beetje schuchter en verlegen, onbevlekte nieuwe partij, met idealen, dromen en verwachtingen die nog wat ongeorganiseerd is, wel heel slim en met verleidelijke rondingen en kwaliteiten die een grote aantrekkingskracht hebben. Ook op de dominante partij.
Het zijn tegenpolen die in de confrontatie de nodige spanning opbouwen welke uitmonden in verschillende experimenten, die leiden tot hoogtepunten, dieptepunten, zware beproevingen en teleurstellingen.
De dominante, vooral buitengewoon masculine, partij durft zich niet bloot te geven, is niet gewend enige emotie in zijn leven toe te laten en heeft behoefte aan het "in de hand houden" van de situatie, is uit op macht, op sturing en met name op controle. En als het moet wordt die afgedwongen met harde hand.
De meer vrouwelijke kant zoekt contact, genegenheid, empathie en wil verleid worden in plaats van een oor aangenaaid krijgen. Zij zoekt belangenverstrengeling in positieve zin, hij wil alleen maar zijn zin. Die koopt hij af met geld, veel geld. En om zeker te zijn van zijn zaak denkt hij in contracten, kleine lettertjes voor alles. Letterlijk voor de gekste dingen, vooral daar waar "het gezonde verstand" volledig buiten spel wordt gezet.
Voor de dominante partij is het leven een spel. En hij speelt een rol. De rol van gelukte zakenman, die laat zien dat hij weet te genieten van zijn succes, in het hebben van een mega kantoor, personal assistents die worden uitgezocht op basis van looks en die als "human assets" ook goed worden onderhouden. Ook daar heeft hij zo zijn mensen voor: "stricktly business, mede aandeelhouder".
Achter de schermen blijkt die rol niet helemaal te kloppen met de mens achter de façade. Twijfel, angsten, nachtmerries en diepe ellende blijken de drijfveren voor de hang naar controle, de wil om te domineren en "grip te willen houden op de zaak", door de ander aan de ketting te leggen desnoods.
Daar waar de rondere partij juist op zoek is naar de mens achter de etalage van heel veel spullen en materie, lukt het de partijen toch om dichter naar elkaar toe te groeien.
Beide geven hier en daar wat toe. Laten de teugels rond hun principes hier en daar wat vieren, om ruimte te bieden voor de verlangens van de ander.
Dat gaat niet zonder slag of stoot. En gaat gepaard met de nodige pijn en frustratie. Maar het blijkt toch uitdagend voor beide kampen om alle hindernissen en vooroordelen opzij te leren zetten. Tegenslag te doorstaan en samen te vechten voor een mooie toekomst.
De overgave die de onderliggende partij moet ondergaan om aan de dominante wil te worden blootgesteld van de machtige heersende partij voelt aan alle kanten niet goed. De vraag is hoe je als kwetsbare nieuwe ster aan het firmament duidelijk kunt maken dat je uit ander hout gesneden bent dan alle voorgaande partners op zijn pad. En dat je je niet wilt laten omkopen door een rode Submissive Special (een sportmodel Audi A3) en andere speeltjes van de heersende macht. Terwijl stiekem blijkt dat je toch wel veel plezier kunt beleven aan die andere wereld, waar je tegelijkertijd ook eigenlijk niets mee te maken wilt hebben, omdat die in gaat tegen al je principes en de belevingswereld van al je vrienden en vriendinnen.
Door zichzelf te blijven, tegen te bewegen, mee te stribbelen, zich van de goede kant te laten zien en op goed getimede momenten diepe indrukken achter te laten, weet de nieuwe wereld zich te verbinden met de bestaande wereld. En dat blijkt een vruchtbare transitie op te leveren voor beide kampen. Er groeit wederzijds begrip en dat haalt de scherpe kanten er vanaf.
Uiteindelijk wordt wederzijds duidelijk waar ieders potentie zit, welke bijzondere skills indrukwekkende resultaten opleveren en hoezeer zij elkaar kunnen versterken in het werken aan een vruchtbare toekomst.
De rondere partij weet zich te conformeren aan een stuk zakelijkheid.
De zwart-wit ingestelde heersende economie blijkt vele varianten grijs in zich te kunnen ontwikkelen en leert los te laten, niet alles te willen vastleggen en beheersen, en raakt minder verslaafd aan de oorspronkelijke harde hand waarmee geregeerd werd.
Door elkaar te waarderen op hun sterke punten blijkt er een heel aantrekkelijke en spannend blijvende relatie te kunnen groeien tussen de tegenpolen, die uitmondt in een nieuw leven; de vrucht van een integere en respectvolle belangenverstrengeling.
Zo openbaart zich met een beetje geven en nemen voor beide partijen een nieuwe wereld. Daarin gaat het niet meer over winnen of verliezen, over macht of ondergaan, maar over bewust een context creëren waarin je kunt excelleren en iedereen aan zijn of haar trekken komt.
Dat loopt soms via onconventionele paden en kan ver buiten je eigenlijke comfortzone liggen, maar wie het aandurft te verkennen wat die nieuwe ervaringen te bieden hebben, ontdekt nieuwe horizonnen. En kan passievol bijdragen aan het toewerken naar telkens weer een nieuwe mijlpaal in het wereldse bestaan, met soms hemelse geneugten. Volhoudbaar, spannend, uitdagend, met behoud van eigenwaarde en respectvol naar de omgeving en de ander.
